Rick (23) is politievrijwilliger én installateur

Werken bij de politie was mijn jongensdroom. Vroeger vertelde mijn buurjongen verhalen, hij is ook agent. Helaas waren er geen vacatures. Daarom besloot ik mijn mbo-diploma te halen en werkte ik als verkoper. In 2015 werd ik politievrijwilliger om te ontdekken of politiewerk echt iets voor mij zou zijn.’

‘Na een drukke werkweek is het fijn om als politievrijwilliger te werken. Voor mij is het een uitstapje. Problemen wil ik goed oplossen, zoals laatst in een attractiepark. We krijgen een melding: een man kijkt onder rokjes. Erop af. Als ik aankom zie ik dat hij met zijn zoontje (5) is. De jongen is in tranen. Hoe pak ik dit aan? Vervelend om het kind te zien huilen. Op het politiebureau wacht hij op oma. Ondertussen krijgt hij een politieknuffelbeer en geef ik een rondleiding. Zijn vader blijft voor een verhoor. Zo lossen we een vervelende melding toch goed op.’

‘Door het werk als politievrijwilliger ben ik alerter. Hoe gedragen mensen zich? Zakkenrollers zijn vaak dikker gekleed. Jassen met veel zakken. En meestal letten ze niet op de etalage, maar kijken onrustig rond.’

Als er iets aan de hand is, voel ik de adrenaline stromen. Snel wil ik er naartoe. Ook bij noodsituaties in mijn privétijd kan ik altijd helpen. Mijn politiepasje heb ik altijd bij me en zo kan ik meteen inspringen. Dat geeft mij een veilig gevoel.’

‘Zelf ben ik ook jong, maar ik maak me wel eens zorgen. Sommige jongeren zijn echt grof in de mond. Ze schelden je zomaar uit als ze je zien lopen. Alles wat ze denken, zeggen ze ook. Is het niet hardop, dan wel via social media. En dat zien werkgevers ook. Jarenlang kan dat je achtervolgen.’